۱۱ آبان ۱۳۸۵

بیخ ِ گیاه سوخت ..... ـ

از دفتر های قدیم
.................
در شهربند مِهر و وفا دلبری نماند
زیرِ کلاهِ عشق و حقیقت سری نماند
بهـــــــــــــار ..........................................
......::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::..
::::::::::::::::::::::::::


..............................................

خشتی به روی خشت زبام و دری نماند


باغی نماند و برگی و بار و بری نماند

بیخ ِ گیاه سوخت ، مگر آبها گریخت؟

خوشید بار ِ ابر ، مگر تشتری نماند؟

زینسان که زد به طرفِ گلستان سموم ِ جور

بویی ز داغ ِ لاله و سیسنبری نماند

زان شعله ها که برق ِ عداوت به خانه ریخت

از خانه غیر ِ خرمن ِ خاکستری نماند

زینسان که مرغ ِ سوخته را آشیان گسیخت

پرواز را فراغت ِ بال و پری نماند

درکوی عشق ، شعلهء آزادگی فسُرد

درجانپناه ِ میکده جام آوری نماند

جز داغ ِ سینه با شب ِ کین آتشی نسوخت

بی خون ِ دل به بزم ِ صفا ساغری نماند

چندانکه زآسمانهء میهن ستاره ریخت

بر سقف ِ بی کرانهء شب اختری نماند

هرصبحگاه سینهء یاران چنان شکافت

کز خاوران زسرخی خون خاوری نماند

مردی نیافتند که گم کرده ای نداشت

بی جامهء سیاه به تن مادری نماند

ضحاّک دیرزیست چنان کز میان ِ قوم

درکارگاه ، کاوهء آهنگری نماند

هرجا چراغ بود ز وحشت پناه جُست

ظلمت نشست و مشعل ِ روشنگری نماند

نام ِ خِرَد به نائرهء جهل ِ ناب سوخت

دانش بلای جان شد و دانشوری نماند

بیداد داور آمد و داد از جهان رمید

جُز نیزه دار ِ جور ، جهانداوری نماند

رستم کجاست در پی کین ِ سیاوشان؟

کاینجا جز از سران ِ انیران سری نماند! ـ

حافظ کجاست تا بدرد پرده های ریب؟

کاینجا جز از دروغ و ریا باوری نماند!ـ

ـ «آزرده کرد کژدم ِ غربت جگر مرا» ـ

بر خاک ِ غیر نَفخهء جان پروری نماند

یاران به رغم ِ حادثه فریادگر شوید

فردا جهان مباد اگر کشوری نماند


:::::::::::::::::::::::
.

پاریس 27 دیماه 1362 
...........................................................

.........................




خط: م.سحر

هیچ نظری موجود نیست: