۳۰ بهمن ۱۳۸۷

از ماست که بر ماست ـ

..........................................
از ماست که برماست !ـ
...............................................

با دفتر آشفته و دلهای رمیده
ما قاصدکانیم به مقصد نرسیده
گم کرده رهانیم و پراکندهء ایّام
چون مُرغک ِ نابسته پر از لانه پریده
این کیست که افسرده تراز گریهء خاموش
در خلوت ویرانهء ما خانه گــُزیده ؟
وآن چیست که افعی صفت اینگونه جگرخای
در سایه کمین کرده و در چلـّه لمیده ؟
دی ، نقش ِ کژ اینگونه بر آینده نمی بست
این جلوهء ناخوش نه به دل بود و نه دیده !ـ
اکنون زکه نالیم که پژمردهء خویشیم
چون میوهء افتاده ی از شاخه نچیده
وز جور که گوئیم که زندانی رنجیم
چون شِکوهء نا کرده و آه ِ نکشیده
از ماست که فردا دل و دین باخت به دیروز
و زماست که شب تاخته بر جان سپیده
ازماست فروبسته رخ از آینه خورشید
وز ماست که ظلمت به جهان تار تنیده ! ـ
آن قصّه ناگفته خویشیم که هرگز
افسانهء سربستهء خود را نشنیده ! ـ
..............................................................................
م.سحر
پاریس 16.2.2009